worku

  Co robi Poeta? Łowi chwile szczęścia. A że jest ich niewiele, nigdy nie zapomina o tym, że niewiele. Szczęście nie potrzebuje wymyślnej klatki wiersza. Woli formy proste – jak kreska na powiece, okno i guzik z pętelką. Zamknięte w ciemnym worku słów, świeci w ciemności niczym latarnia, którą niesie przed nami wieczny Towarzysz Podróży, niespuszczający z nas oka nawet na chwilę.  

W MOSKWIE NIE SŁYCHAĆ PŁACZU Ta książka nie jest reportażem, chociaż wszystko, co w niej opisałem, zdarzyło się naprawdę. Dzieje się przy kawiarnianym stoliku w Moskwie i na wojnach, które Rosja toczy przez ostatnie lata. Opisywałem je jako dziennikarz. Oglądałem z bliska. Na wojnach giną ludzie, a równie często ginie przyjaźń Stolik z widokiem na Kreml to też historia grupy przyjaciół, którzy...